اهل البيت
هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

اهل البيت

اسلامي احاديث خطب ادعية
 
الرئيسيةأحدث الصورالتسجيلدخول

 

 Hutbe Numarasi 33 34

اذهب الى الأسفل 
كاتب الموضوعرسالة
Admin
Admin
Admin


المساهمات : 672
تاريخ التسجيل : 21/04/2016

Hutbe Numarasi 33 34 Empty
مُساهمةموضوع: Hutbe Numarasi 33 34   Hutbe Numarasi 33 34 Emptyالإثنين يوليو 11, 2016 7:03 pm

بسم الله الرحمن الرحيم

و من خطبة له عليه السلام عند خروجه لقتال أهل البصرة
قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسِ دَخَلْتُ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (عليه السلام) بِذِي قَارٍ وَ هُوَ يَخْصِفُ نَعْلَهُ فَقَالَ لِي مَا قِيمَةُ هَذِهِ النَّعْلِ فَقُلْتُ لَا قِيمَةَ لَهَا قَالَ عليه السلام وَ اللَّهِ لَهِيَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ إِمْرَتِكُمْ إِلَّا أَنْ أُقِيمَ حَقّاً أَوْ أَدْفَعَ بَاطِلًا ثُمَّ خَرَجَ فَخَطَبَ النَّاسَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً (صلى الله عليه و اله) وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتَاباً وَ لَا يَدَّعِي نُبُوَّةً فَسَاقَ النَّاسَ حَتَّى بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ وَ بَلَّغَهُمْ مَنْجَاتَهُمْ فَاسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ وَ اطْمَأَنَّتْ صَفَاتُهُمْ أَمَا وَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُ لَفِي سَاقَتِهَا حَتَّى تَوَلَّتْ بِحَذَافِيرِهَا مَا عَجَزْتُ وَ لَا جَبُنْتُ وَ إِنَّ مَسِيرِي هَذَا لِمِثْلِهَا فَلَأَنْقُبَنَّ الْبَاطِلَ‏ حَتَّى يَخْرُجَ الْحَقُّ مِنْ جَنْبِهِ مَا لِي وَ لِقُرَيْشٍ وَ اللَّهِ لَقَدْ قَاتَلْتُهُمْ كَافِرِينَ وَ لَأُقَاتِلَنَّهُمْ مَفْتُونِينَ وَ إِنِّي لَصَاحِبُهُمْ بِالْأَمْسِ كَمَا أَنَا صَاحِبُهُمُ الْيَوْمَ

Hutbe 33

Abdullah b. Abbas diyor ki: “Cemel savaşına gider¬ken Basra yakınlarındaki “Zikar” bölgesinde Hz. Ali’nin yanına vardım. Hz. Ali oturmuş yırtık ayakkabısını diki-yordu. Bana, “Bu ayakkabımın değeri ne kadardır?” diye buyurdu. “Hiç değeri yok.” dedim. O zaman da Hz. Ali şöyle buyurdu:
“Allah’a yemin olsun ki bu ayakkabı bana sizlere baş olmaktan daha sevimlidir. Sadece bir hakkı ikame ede-yim veya bir batılı yok edeyim (diye sizlere baş olmayı kabul ettim.
Hz. Ali daha sonra dışarı çıkarak halka şöyle bu-yurdu:
“Şüphesiz Allah Muhammed’i (s.a.v) gönder¬diği vakit Araplar içinde ne bir kitap okuyan vardı, ne bir peygam-berlik iddia eden. (Daha sonra) Peygamber onlara kıla-vuzluk etti Onları yurtlarına yerleştirdi. Rahat-huzura erdirdi/çaresizlikten kurtardı. Böylece mızrakları doğ-ruldu. (bağım¬sızlığa ve işlerinde düzene kavuştular.) Onla¬rın oynak-titrek taşı sükunete/itminana ulaştı. (Emniyet¬sizlikten dolayı hasıl olan ızdırapları yok oldu.)
Allah’a andolsun ki ben onları (hidayet ve kur¬tuluşa) sevk edenlerin arasındaydım. Ta ki batıl tümüyle yüz çevi¬rip kaçtı. Ben bu yolda ne aciz ol¬dum ve ne de korktum. Benim bu gidişim (Basra halkıyla savaşa gitmem), pey¬gamberle birlikte halkın hidayet ve kurtuluşu için gidişim gibidir. Şüphesiz hak içinden ortaya çıksın diye batılı yara¬cağım.
Benim Kureyş’le ne işim var? (Bu kadar bana düş-man¬lık etmelerinin nedeni nedir?) Allah’a andolsun onlar kafirken de onlarla savaştım, şu anda fitne-fesada düşüp hak yoldan sapınca da onlarla savaşacağım. Dün onlarla birlikteydim (direniş içindeydim), bu¬gün de onlarla birlik¬teyim (direniş içindeyim) Allah’a andolsun ki Kureyş, sadece Allah bizi onlara tercih etti diye bizden intikam almaya kalkışmaktadır. Biz onları kendi zümremize kattık. Ama onlar öncekilerin;
“Canıma andolsun ki sabahları saf sütleri içtiniz.
Yağlı lezzetli yemeklerden doyasıya yediniz.
Yüce olmadığın halde sana azamet verdik
Sabaha kadar atlılarla seni koruduk” dediği bir hale gel¬diler.”
_____________________________________________
1. el-İrşad, s. 154, Şeyh Mufid; el-Hasais, s. 70

بسم الله الرحمن الرحيم

طبة ۳۴
و من خطبة له عليه السلام في استنفار الناس إلى أهل الشام
أُفٍّ لَكُمْ لَقَدْ سَئِمْتُ عِتَابَكُمْ أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ عِوَضاً وَ بِالذُّلِّ مِنَ الْعِزِّ خَلَفاً إِذَا دَعَوْتُكُمْ إِلَى جِهَادِ عَدُوِّكُمْ دَارَتْ أَعْيُنُكُمْ كَأَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ فِي غَمْرَةٍ وَ مِنَ الذُّهُولِ فِي سَكْرَةٍ يُرْتَجُ عَلَيْكُمْ حَوَارِي فَتَعْمَهُونَ فَكَأَنَّ قُلُوبَكُمْ مَأْلُوسَةٌ فَأَنْتُمْ لَا تَعْقِلُونَ مَا أَنْتُمْ لِي بِثِقَةٍ سَجِيسَ اللَّيَالِي مَا أَنْتُمْ بِرُكْنٍ يُمَالُ بِكُمْ وَ لَا زَوَافِرُ عِزٍّ يُفْتَقَرُ إِلَيْكُمْ مَا أَنْتُمْ إِلَّا كَإِبِلٍ ضَلَّ رُعَاتُهَا فَكُلَّمَا جُمِعَتْ مِنْ جَانِبٍ انْتَشَرَتْ مِنْ آخَرَ لَبِئْسَ لَعَمْرُ اللَّهِ سَعْرُ نَارِ الْحَرْبِ أَنْتُمْ تُكَادُونَ وَ لَا تَكِيدُونَ وَ تُنْتَقَصُ أَطْرَافُكُمْ فَلَا تَمْتَعِضُونَ لَا يُنَامُ عَنْكُمْ وَ أَنْتُمْ فِي غَفْلَةٍ سَاهُونَ غُلِبَ وَ اللَّهِ الْمُتَخَاذِلُونَ وَ ايْمُ اللَّهِ إِنِّي لَأَظُنُّ بِكُمْ أَنْ لَوْ حَمِسَ الْوَغَى وَ اسْتَحَرَّ

الْمَوْتُ قَدِ انْفَرَجْتُمْ عَنِ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ انْفِرَاجَ الرَّأْسِ وَ اللَّهِ إِنَّ امْرَأً يُمَكِّنُ عَدُوَّهُ مِنْ نَفْسِهِ يَعْرُقُ لَحْمَهُ وَ يَهْشِمُ عَظْمَهُ وَ يَفْرِي جِلْدَهُ لَعَظِيمٌ عَجْزُهُ ضَعِيفٌ مَا ضُمَّتْ عَلَيْهِ جَوَانِحُ صَدْرِهِ أَنْتَ فَكُنْ ذَاكَ إِنْ شِئْتَ فَأَمَّا أَنَا فَوَاللَّهِ دُونَ أَنْ أُعْطِيَ ذَاكَ ضَرْبٌ بِالْمَشْرَفِيَّةِ تَطِيرُ مِنْهُ فَرَاشُ الْهَامِ وَ تَطِيحُ السَّوَاعِدُ وَ الْأَقْدَامُ وَ يَفْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ ما يَشاءُ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ لِي عَلَيْكُمْ حَقّاً وَ لَكُمْ عَلَيَّ حَقٌّ فَأَمَّا حَقُّكُمْ عَلَيَّ فَالنَّصِيحَةُ لَكُمْ وَ تَوْفِيرُ فَيْئِكُمْ عَلَيْكُمْ وَ تَعْلِيمُكُمْ كَيْلَا تَجْهَلُوا وَ تَأْدِيبُكُمْ كَيْمَا تَعَلَمُوا وَ أَمَّا حَقِّي عَلَيْكُمْ فَالْوَفَاءُ بِالْبَيْعَةِ وَ النَّصِيحَةُ فِي الْمَشْهَدِ وَ الْمَغِيبِ وَ الْإِجَابَةُ حِينَ أَدْعُوكُمْ وَ الطَّاعَةُ حِينَ آمُرُكُمْ

Hutbe 34

Hz. Ali Nehrevan’da Haricilerle yaptığı savaşın ardından ordusuna Kûfe’nin dışında Nuheyle denen yerde toplanmasını ve Şam ordusuyla cihada hazırlan-masını emretti. Ama Hz. Ali’nin askerleri itaat etmeye-rek Kûfe’ye evlerine kapandılar. Hz. Ali daha sonra Kûfe’ye dönüp halkı yeniden cihada davet ettiyse de itaat edilmedi. Hz. Ali bu yüzden üç gün sonra halka şöyle hitab etti:
“Yuh olsun, yazıklar olsun size; ben artık sizi kına-maktan-azarlamaktan bıktım usandım. Ahirete karşılık dünya hayatına mı razı oldunuz? İzzet yerine zilleti mi ter¬cih ettiniz? Sizleri düşmanınızla cihada davet edince kor¬kudan gözleriniz dönüyor, adeta ölümün çe¬tinliği ve gaflet sarhoşluğu içinde çırpınıyorsunuz ve benimle konuşamı¬yorsunuz, sorularıma cevab veremi¬yorsunuz. Adeta aklınız gitmiş deli/divane olmuşsunuz da akıl edemiyorsunuz. Karanlık gece¬lerde size güvenmiyorum. Meyledilecek dayanak değilsiniz ki sizlere meyledilsin Güçlü dostlar de¬ğilsiniz ki sizlere ihtiyaç duyulsun. Siz sanki çobanları kay¬bolmuş/yitmiş develer gibisiniz ki bir yandan toplanırsa, diğer yandan dağılıp giderler. Allah’a andolsun ki siz savaş ate¬şini çok kötü yakıp tutuşturanlarsınız. Onlar size hile/düzen kurmadalar, siz kurmuyorsunuz. Onlar yöre¬nizi kaplıyor, şehirlerinizi alıyorlar; siz hiddetlen¬miyor, karşı koymuyorsunuz. Düşman sizden gaflet edip yatmı¬yor; siz gaflet uykusuna dalıp onları unutuyorsunuz.
Allah’a andolsun ki birbirine yardım etmeyenler alt/mağlup olur gider. Allah’a andolsun zannediyorum ki savaş kızışır ve ölüm/öldürme ateşi alevlenirse sizler başın bedenden kopması gibi Ebu Talib Oğlu’nun etra-fından kopuk gideceksiniz. Allah’a andolsun ki düşma-nın saldırı¬şını bekleyen kişiye düşman saldırır, etini kemiğinden sıyı¬rır, kemi¬ğini kırar, un-ufak eder, deri-sini yüzer gider. (Böyle ki¬şinin) Aczi/zayıflığı oldukça büyüktür. Kalbin¬deki/gönlündeki azmi oldukça zayıftır. (Ey insan) İster¬sen sen de böyle ol. Ama Allah’a andolsun ki ben, düş¬manın saldırısını beklemeden Meşrefi kılıcıyla (Meşarif köylerinde yapılan sağlam kılıçla) düşmana öyle bir vu¬rurum ki kafa¬taslarındaki küçücük kemikler havaya sav¬rulur, elleri ve ayakları kesilir. Ben böyle yaptıktan sonra, (zafer ve fetih için ise) artık Allah dilediğini ya¬par.
Ey insanlar benim sizin üzerinizde hakkım var, sizin de benim üzerimde hakkınız var. Benim üzerimde olan hak¬kınız size öğüt vermek (hayrınızı istemek), beytülmalınızı adaletle bölüştürmek, cahil kalmayasınız diye sizlere öğretmek ve bilmeniz için sizleri terbiye etmektir.
Ama benim sizin üzerinizdeki hakkım; ettiğiniz biate vefa etmeniz, gizli-aşikar bana nasihat etmeniz/hayrımı istemeniz, çağırdığım zaman bana icabet etmeniz ve emrettiğim zaman itaat etmeniz¬dir.”
_________________________________________
1. Tarih’ut Taberi, c. 6, s. 51 ve 3386; el-İmame ve’s-Siyase, c. 1, s. 150, İbn-i Kuteybe; Ensab’ul Eşraf, s. 380, Belazuri; el-Mecalis, s. 79, Şeyh Mufid; et-Tezkire, s. 106, İbn-i Cevzi; el-İhtisas, s. 153, Şeyh Mufid
الرجوع الى أعلى الصفحة اذهب الى الأسفل
https://duahadith.forumarabia.com
 
Hutbe Numarasi 33 34
الرجوع الى أعلى الصفحة 
صفحة 1 من اصل 1
 مواضيع مماثلة
-
» Hutbe Numarasi 30 31 32
» Hutbe Numarasi 35 36 37
» Hutbe Numarasi 1
» Hutbe Numarasi 38 39 40 41
» Hutbe Numarasi 2

صلاحيات هذا المنتدى:لاتستطيع الرد على المواضيع في هذا المنتدى
اهل البيت :: الفئة الأولى :: Hadis, Ayet ve İslami اللغة التركية :: كتابة :: Nehc’ul Belağa-
انتقل الى: